Temenana lehmu ngaji,
Mumpung durung katekanan,
Malaikat juru patiLuwih susah luwih lara,
Rasane wong nang naraka,
Klabang kures kalajengking,
Klabang geni ula geniRante geni gada geni,
Cawisane wong kang dosa,
Angas mring kang Maha Kwasa,
Goroh nyolong main zinaLuwih beja luwih mulya,
Rasane manggon suwarga,
Mangan turu diladeni,
Kasur babut edi peni.
Mring Allah kang Maha Suci,
Sadat salat pasa ngaji,
Kumpul-kumpul ra ngrasani.
Niliki tangga kang lara,
Nulungi kanca sangsara,
Pada-pada tepa slira.
Yen utang kudu nyahuri,
Layat mring kang kasripahan,
Nglipur mring kang kasisahan.
Pitakonku marang sira,
Saka ngendi sira iku,
Menyang endi tujuanmu.
Jawaben kalawan cetha,
Aneng endi urip ira,
Saiki sadina-dina,
Kula gesang tanpa nyana,
Kula mboten gadhah seja,
Mung karsane kang Kuwasa,
Gesang kula mung sa’derma.
Inggih wonten ngalam donya,
Donya ngalam karameyan,
Isine apus-apusan.
Nuli sowan kang Kuwasa,
Siyang dalu sinten nyana,
Jer manungsa mung sa’derma.
Sapa kang dadi kancamu,
Sarta apa gegawanmu,
Kang nylametke mring awakmu.
Kula ijen tanpa rewang,
Tanpa sanak tanpa kadang,
Banda kula katilaran.
Uwal saking griya sawah,
Najan nangis anak semah,
Nanging kempal mboten wetah.
Morine mung telung amba,
Anak bojo mara tuwa,
Yen wis ngurug banjur lunga.
Banda kang sapirang-pirang,
Ditinggal dinggo rebutan,
Anake padha kleleran.
Aja susah aja bingung,
Janjine ridhone Allah,
Udinen nganggo amalan.
Dasare waton ngabekti,
Ndherek marang kanjeng nabi,
Muhammad Rasul Illahi,
Mbangun turut mring wong tuwa,
Sarta becik karo tangga,
Welasa sapadha-padha,
Nulunga marang sing papa.
Aja waton angger muni,
Rakib ngatit sing nulisi,
Gusti Allah sing ngadili.
Kuwi gadhuhan sing edi,
Aja wegah nggula wentah,
Suk dadi ngamal jariyah.
Metu dalan sing prayoga,
Yen antuk enggal tanjakna,
Mring kang bener aja lena.
Tengah-tengah kang mejana,
Kanggo urip cukupana,
Sing akherat ya perlokna.
Yen Pangeran paring lara,
Banda akeh tanpa guna,
Doktere mung ngreka daya.
Tanjakna ja wigah wigih,
Darma ja ndadak ditagih,
Tetulung ja pilah-pilih.
Ngibadaha kanthi ikhlas,
Yen lerara lagi teka,
Sanakmu mung bisa ndonga.
Mempeng sengkut aja wegah,
Muga sira yen wus pikun,
Ora nlangsa ora getun,
Mung sapisan aneng donya,
Uripmu sing ngati-ati,
Yen wis mati ora bali,
Gusti Allah wus nyawisi,
Islam agama sejati,
Tatanen kang anyukupi,
Lahir batin amumpuni.
Tindak nabi kang pratela,
Sinaunen kang permana,
Sing sregep lan aja ndleya.
Mugi paduka maringi,
Pitedah lawan pitulung,
Margi leres kang mungkasi.
Tetiyang jaman rumuhun,
Ingkang sampun pinaringan,
Pinten-pinten kanikmatan,
Ingkang sami dinukanan,
Lan sanes margining tiyang,
Kang kasasar kabingungan.
Amung sakedheping netra,
Maena sami andika,
Rukun Islam kang lelima.
0 komentar:
Posting Komentar